Γιατί, γιατί γυρνάς
κι ευθύνες μου ζητάς;
Εδιάλεξες εσύ
να είσαι μοναχή.

Ακόμα μέχρι χτες
τις πόρτες ανοιχτές
τις είχα, για να μπεις,
αγάπη για να βρεις.

Αφού δε μ’ αγαπάς,
γιατί παίζεις και γελάς;
Απ’ τη ζωή μου φύγε.
Τι θέλεις και γυρνάς;
Τι θέλεις και γυρνάς
αφού δε μ’ αγαπάς;

Γιατί, γιατί γυρνάς
κι ευθύνες μου ζητάς;
Σειρά σου να πονάς
να μάθεις ν’ αγαπάς.

Σου έδωσα φτερά,
τα έκαψες κι αυτά.
Ζαλίζεσαι ψηλά.
Σ’ αρέσει χαμηλά.