Έφυγες και το σπίτι μας έμεινε ορφανό
την πόρτα σου μας έκλεισες δεν πόνεσε η ψυχή σου
σαν μια βρισιά μας πέταξες το αντίο το στερνό
μα θα `χεις τύψεις πάντοτε τώρα μες στη ζωή σου

Πέταξες τη μανούλα μας
από την αγκαλιά σου
πατέρα ξαναγύρισε
το θέλουν τα παιδιά σου

Ξενοδούλευε η μάνα μας για να μας συντηρεί
οι κόποι και τα βάσανα την γέμισαν ρυτίδες
και πάντοτε στην Παναγιά ανάβει το κερί
γιατί σ’ εκείνη μοναχά να `ρθεις έχει ελπίδες

Πέταξες τη μανούλα μας
από την αγκαλιά σου
πατέρα ξαναγύρισε
το θέλουν τα παιδιά σου