Βρήκα πάλι τη ζωή σου
και μαζί, την ύπαρξή σου, να γυρνάς,
και να ζεις σ’ έναν τόπο
που για σένα ήταν γραμμένο να πονάς.

Ίδιος ήλιος μας ζεσταίνει
κι ίδιο φάρμακο ανασταίνει και τους δυο,
η αγάπη που δεν ξέρει
από αίμα και μαχαίρι, χωρισμό,
η αγάπη που δεν ξέρει
από αίμα και μαχαίρι, χωρισμό.

Μας κοιτούν στο καφενείο
σαν τα ψάρια σ’ ενυδρείο,
μας μιλούν και μας αγγίζουν
λες και ήρθαμ’ απ’ τα βάθη τ’ ουρανού.

Ίδιος ήλιος μας ζεσταίνει
κι ίδιο φάρμακο ανασταίνει και τους δυο,
η αγάπη που δεν ξέρει
από αίμα και μαχαίρι, χωρισμό,
η αγάπη που δεν ξέρει
από αίμα και μαχαίρι, χωρισμό.

Βρήκα πάλι τη ζωή σου
και μαζί, την ύπαρξή σου, να γυρνάς,
και να ζεις σ’ έναν τόπο
που για σένα ήταν γραμμένο να πονάς.