Ξημέρωνε και το ένιωσα θυμάμαι,
κι είχα αρχίσει, φως μου, να φοβάμαι
να κλαίω σαν μικρό παιδί,
όλες οι σκέψεις μου εσύ...

Και ένα αναπάντητο "γιατί"
αλλάζει τώρα τη ζωή μου...

Θεέ μου, μου έλειψε πολύ!
Γιατί την πήρες από τη ζωή;
Μόνος πώς να ζω τώρα εγώ;
Θεέ μου, μου έλειψε πολύ!..
Μεσ’ στις σκέψεις μου θα τρελαθώ...

Την αναζητώ, Θεέ μου,
γιατί μου έλειψε πολύ!..

Θα σ’ έχω στην καρδιά και στο μυαλό
δε θα σε ξεχάσω ούτε ένα λεπτό.
Θα είναι μια ανοιχτή πληγή
που δε θα πάψει να αιμορραγεί...