Η ελπίδα με κοιτάει
μ `αγκαλιάζει σα μωρό
και το χέρι μου τραβάει
όταν λέω πως δεν μπορώ

Η καρδιά μου σπινθηρίζει
στο δωμάτιο όταν μπει
ανοιξιάτικο αεράκι
χρυσαφένια αναλαμπή

Γίνομαι μικρός
στο θαύμα της εμπρός
Γίνομαι θεός
στο θαύμα της εντός

Η ελπίδα μου γκρινιάζει
θέλει χάδι, προσοχή
το μολύβι μου αρπάζει
ζωγραφίζει μιαν ευχή

Θέλει δάκρυ, θέλει αγρύπνια
θέλει καθαρή ψυχή
τι σαν άγριο λουλούδι
πίνει μόνο απ’ τη βροχή