Όποιο δρόμο και να πάρω
Πάντα βγαίνω στα φιλία σου
Σ’ όποια θάλασσα κι αν πέσω
Πάντα καίει η φωτιά σου

Όσο και να σ’ αποφύγω
Πάντα γίνομαι σκιά σου
Κι όσο λέω ότι φεύγω
Τόσο βρίσκομαι κοντά σου

Και όλο σε πλησιάζω

Μαγνήτης είσαι και το σώμα μου τραβάς
Με κάνεις ότι θες και πάω όπου πας
Μαγνήτης είσαι και μες το κορμί μου καις
Και όσο κι αν πονάω, δε νιώθω ενοχές

Μα θα `ρθει η μέρα όμως που θα σε ξεχάσω
Και μ’ άλλα λάθη εγώ πια θα σε ξεπεράσω
Μα θα `ρθει η μέρα όμως που δε θα πεθαίνω
Θα πίνω, θα καπνίζω και συνεχώς θα βγαίνω

Όποια πόρτα και ν’ ανοίξω
Πάντα βρίσκεσαι από πίσω
Όποια όνειρα κι αν βλέπω
Τη μορφή σου θ’ αντικρίσω

Όσο και να μη σε θέλω
Πάντα δέχομαι το ποίημα
Κι όσο λέω ότι φεύγω
Τόσο γίνομαι το θύμα

Και όλο σε πλησιάζω

Είμαι μαγνήτης που σε τραβάω
Κι άμα γουστάρω σ’ αγοράζω σε πουλάω
Ουράνιο σώμα στο χάος πλανιέμαι
Στο άπειρο φτάνω και τα πάντα τα βαριέμαι

Κι αν δε σου κάνω φύγε από μένα
Το σύμπαν γέμισε με βλάκες σαν κι εσένα
Γι’ αυτό σου λέω κόψε τις τρέλες
Έχει μια πτήση βραδινή για Σεϊχέλες