(Εισβολέας:)
Στα πάνω κάτω και στα κάτω πάνω
Της ζωής μου μια κερδίζω και μια χάνω
Αν τα παρατούσα λος θα `μουν εκτός κι από κάθε πλάνο
Ζιζάνιο της ρίμας ό,τι θέλω φτάνω
Ό,τι αξίζουν `ο, τι έχω πρόσεχω φως έχω
Από νωρίς τα κόλπα κατέχω δεν απέχω
Δεν τα παράτω πατώ δυνατά κι αντέχω
Η επιμονή μου πάθος το χιπ χοπ ειν’ όσα έχω
Χρόνια τώρα δυσκολίες κάκιστες συγκυρίες
Εμπόδια στην ποιοτητα στέκονται οι εταιρείες
Στα μούτρα φτύνω χύμα πουτανάκια λείες
Που για φήμη δίχως όσιο φιμώνονται αξίες
Αντέχω την κατάσταση και παίρνω θέση
Με λιγο καλη διάθεση και ωραία σκέψη
Δεν μπαίνω σε παράταξη δεν έχω σχέση
Δεν είμαι εγώ το πιόνι που ο νους του έχει σαλέψει
Λιάκος, η ιστορία μου απόδειξη
Υποκινούμενος πότε στις πόλεις ή στη μόλυνση
Δε μασάμε νοοτροπία προς ώθηση
Δίνω για τα μίζερα σας στιλ διαπαιδαγώγηση
Έχω όρεξη να ζήσω καλές στιγμές
Τις καθημερινές μικρές κι απλές
Δείξε μου έστω κάτι δώσε μου χαρές
Γιατι όλο λες και τάζεις με βάσεις ευάλωτες

(Ραψωδός Φιλόλογος:)
Απο τη σκοτεινή πλευρά λάβε τη δόση
Είναι πολλοι κι ειμαστε μονοι όπως οι 300
Κι εν τέλει αν ο αντίπαλος μας κατατροπώσει
Ο πρώτος απ’ αυτούς που θα 'ρθει στάνταρ θα το μετανιώσει!
Λόγος απειλητικός που εισβάλλει
Και δε χρειάζομαι το milko για να `χω ψηλά κεφάλι
Πάλι εκνευριστηκός σαν κίνηση στην Πέτρου Ράλλη
Στοχεύοντας πάντα διάνα σαν τον Κάρλος το τσακάλι

(Λόγος Απειλή:)
Έχω μια καρδιά αλήτρα (Ναι!)
Και το ραπ μου βγαίνει από `κει όχι από κάποια μήτρα
Έχω λόγο να μιλώ και όχι πλήκτρα
Μένουν στις σκέψεις, πνίχτρα
Σου ξέφυγα ζωή κι ας ήσουν ρουφήχτρα
Μπήκα, βγήκα, βρήκα λύτρα
Πλήρωσα και σώθηκα
Τα γράμματα λειψά μα 'ψαξα τρόπο δρόμο ν’ ανοίξω μορφώθηκα
Πως όπως κι άρπα κόλλα
Τρόπος διαφυγής επείγει πριν φας φόλα
Θέλει κότσια για να βγεις απο τη καραμπόλα ανέπαφος και σώος
Το κόλπο σου πια δεν τρώω
Καθαρό θέλω το βλέμμα στο μικρό
Για όποιον νοιάζει
Βρέχει στη φτωχογειτονιά μα δεν πειράζει
Εδώ παλεύουμε μη μας φάει το μαράζι (Ναι!)
Στέκουμε μαχητές και πολεμιστές ζωής
Από το βούρκο ως τις κορυφές της γης
Πρόσεξε το τι θα πεις πριν να το πεις
Γιατί ο λόγος εχει βάρος κι εσύ ένα λόγο τιμής
Φορές φορές μες στη ρουτίνα σκαν χαστούκια
Κι αν η ζωή είναι πουτάνα δως της τσιμπούκια
Άδραξε τη μέρα και γράπωσ’ την απ’ τα μαλλιά
Και μάγκα κόψε κάθε κομπό πριν να σου γίνει θηλιά
Καθημερινά ζούμε ιστορίες στο μικρόκοσμό μας
Κι αναζητάμε σαν τρελοί κάπου τον εαυτό μας
Τον βρίσκουμε τον χάνουμε μα πάντα το εγώ μας
Μένει πάνω απο τη λογική και χάνεται ο σκοπός μας

(Ραψωδός Φιλόλογος:)
Που θάρρος στη ζωή δε χτυπώ κουδούνια και ρόπτρα
Το μάτι της κλείνω μπροστά μου σαν να `χα διόπτρα
Και δεν πα να χτυπά γουστάρω να σφυριλατούμαι
Κι ως που η καρδιά μου να σταματήσει δεν παραιτούμαι
Έχω μέσα μου μια φλόγα για έκφραση
Καμένος απ’ τα raps να με φωνάζεις αποτέφρωση
Με λόγο γόνιμο που αγάπη εγκυμονεί
Όσο με μίσος τη ζωή σου κάνεις έκτρωση