Να γινότανε επιτέλους πράξη, ένα τραγούδι τον κόσμο να αλλάξει..
Να απλωνότανε να τους τρομάξει παντού... σαν τη φωτιά..
Να ΄μασταν καλύτερη φτιάξη, να `χαμε παρέα και νοιάξη..
Να αφήναμε να μας διδάξει η ζωή σε μια νυχτιά

Φτάνει μονάχα μια νυχτιά πίστεψε ότι φτάνει,
να πάρει μπρος να ξεθαρρέψεις και να σε γλυκάνει,
πληγές παλιές να γιάνει..
Αλήθεια τόσο σύντομα να σπρώξει το μυαλό σε ένα ατέλειωτο ξεδίπλωμα
με θύμισες, παλιές εικόνες και αισθήσεις να σε τραβάν απ'το λαιμό για να μιλήσεις,
και να γυρίσεις προς τα όμορφα επιτελούς το βλέμμα σου
εδώ στο τέρμα σου, μακριά από το ψέμα σου..
Μάζεψε τα ξέφτια σου, λεύτεροι οι άβατοι δρόμοι,
το νυχτοπάλεμα με την ντροπή σου αλλάζει γνώμη
και έχεις ακόμα χάρτη με τις παλιές διαδρομές
ο, τι σου απέμεινε καλό για τις έσχατες στιγμές.
Αυτή είναι ρωγμή σε ξεκουνάει η οργή,
μην πεθάνεις από δίψα, μόνος δίπλα στην πηγή..
Άπλωσε το χέρι σου, μάζεψε λίγο από την δροσιά της ζωής...
να θυμηθείς, να το χαρείς, να μοιραστείς και να νοιαστείς..
να λες είμαι και όσο και αν κουραστείς το τραγούδι της λευτεριάς της ποθητής..
Έτσι θα νιώσεις την χαρά του κόσμου που έρχεται,
ενώ ο παλιός μας έχει πίσω..ήδη καίγεται ..

(Να ΄μασταν καλύτερη φτιάξη, να `χαμε παρέα και νοιάξη..)

Να γινότανε επιτέλους πράξη, ένα τραγούδι τον κόσμο να αλλάξει..
Να απλωνότανε να τους τρομάξει παντού... σαν τη φωτιά..
Να ΄μασταν καλύτερη φτιάξη, να `χαμε παρέα και νοιάξη..
Να αφήναμε να μας διδάξει η ζωή σε μια νυχτιά

Και εγώ σαν να είμαι στην καλύτερη φάση..
Κλεισμένη εδώ μέσα στο μικρό μου οπλοστάσι
Με τη φαμίλια μου το όνειρο έγινε πράξη..μα η ζωή διψάει κι άλλο για δράση
Γι’ αυτό σου λέω δε φτάνει η σκέψη και το μίλημα, κάθε πρωί ψάξε το δρόμο για το αρχίνημα..
Είναι η ψυχή μας καμωμένη από μπόρα και πίσσα, καν’ την βροχούλα και για τα όμορφα λύσσα..
Ξέρω ιστορίες κι ονόματα γι'ανθρώπινα σφαχτάρια, κάθε βήμα τους στο δρόμο της ζωής λιθάρια
Ταίριαζε να φτιάξει τ'αύριο καλύτερο, πλασμένο μ'όνειρο να βγει το ύστερο..
Του κόσμου αυτού που ισορροπία έχει χαλάσει.Ποιος ξέρει μένα τραγούδι αν θ'αλλάξει?
Θέλει φωτιά κι αέρα κάτω απ'τα φτερά το πέταγμα σου
Μη βαρύνει και γεράσει η καρδιά σου
Αν όμως ήμασταν καλύτερη φτιάξη στο ηλιοπέρβολο θα στήναμε όλη μέρα γιορτάσι
Κι οι δρόμοι οι άβατοι θ'ανοίγονταν μπροστά μας γνώριμοι
Για να οδηγούν στη λευτεριά μας την αγιώνυμη..

Να γινότανε επιτέλους πράξη, ένα τραγούδι τον κόσμο να αλλάξει..
Να απλωνότανε να τους τρομάξει παντού... σαν τη φωτιά..
Να ΄μασταν καλύτερη φτιάξη, να `χαμε παρέα και νοιάξη..
Να αφήναμε να μας διδάξει η ζωή σε μια νυχτιά...