Πόσες φορές χάθηκα μέσα σου
και πόση βία και μίσος και οργή.
Τώρα φυτεύω τους όρκους που δώσαμε
για να γεννήσει η άδεια γη.
Και πάλι βλέπω στα μάτια σου
αυτό που είσαι και το κρεβάτι μας τόσο ζεστό.

Λυπάμαι καρδιά μου,
συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη.
Υπάρχει αγάπη
ακόμη, ακόμη, ακόμη
σαν μαρμελάδα
στον ήλιο, στον ήλιο, στον ήλιο
εκεί πού χάθηκαν όλα τα αντίο,
αντίο, αντίο, αντίο.

Μπρος στη ζωή μας μια πόρτα έβαψα
για να επιστρέφεις με του ήλιου τα χρώματα,
όταν το ξύλο θα σκάσει στο πέρασμα
να ζωγραφίσεις τα δυo μας ονόματα.
Και πάλι βλέπω στα μάτια σου
αυτό που είσαι και το κρεβάτι μας τόσο ζεστό.

Λυπάμαι καρδιά μου,
συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη.
Υπάρχει αγάπη
ακόμη, ακόμη, ακόμη
σαν μαρμελάδα
στον ήλιο, στον ήλιο, στον ήλιο
εκεί πού χάθηκαν όλα τα αντίο,
αντίο, αντίο, αντίο.