Γεννήθηκα σε λαϊκό στενό
και με τον πόνο έμαθα να ζω.
Χρόνια και χρόνια ακουμπώ στα ίδια δεκανίκια,
κι είμ’ ως εδώ απ’ τις κακίες και τα ρεζιλίκια.

Ένα ρημάδι που δεν πείραξε κανέναν
ήμουνα μια ζωή και μια ζωή θα μείνω.
Κλαίω, γελάω, δεν έχω απωθημένα.
Σ’ αυτόν που αγαπάω όλα τα δίνω.

Σιχάθηκα τον κόσμο τον κακό,
το ψέμα που ’χει για ιδανικό.
Ρίχνεται στις κωλοτούμπες σαν τον Καραγκιόζη
κάποια θεσούλα να κερδίζει, αχ, και να δεσπόζει.

Ένα ρημάδι που δεν πείραξε κανέναν
ήμουνα μια ζωή και μια ζωή θα μείνω.
Κλαίω, γελάω, δεν έχω απωθημένα.
Σ’ αυτόν που αγαπάω όλα τα δίνω.