Ελλάδα σε πάιρνω απ’το χέρι. Εχεις βάλει τα καλά σου.
Δε θα’ρθει όμως η νύχτα που το άγριο περιστέρι , του πολέμου τ’αστερι , θα σβήσει σαν τσιγάρο πανω σε παιδιού χέρι.
Γριά μου μάνα Ελλάδα .
Το στόμα έχει στερέψει απο λύσεις και υποσχέσεις για μια στιγμή μονάχα που θα χει περηφάνεια και πείραμα και σκέψη και θα μου δώσει δύναμη να πω κι εγώ θα φέρω ενα παιδι στον κόσμο αυτό.

Ελλάδα στιφη μου λεμονάδα , βοήθεια δε θέλεις .
Βοήθεια δε ζητάς γιατί έχεις τους Αρχαίους και το Μάνο και το Μίκη .
Ελα όμως που η νίκη δε φαίνεται κοντά .
Σαν ζωο που ξεψυχά μετά απο μάχη με θηρίο .
Ανίκητο, υπερδύναμο που κάνει οτι θέλει και δεν καταλαβαίνει οτι όλα έχουν τέλος και θα ρθει και η σειρά του και δε θα υπάρξει έλεος.

Φιλήστε τους νεκρούς και γυρίστε απ’την άλλη.