Χάσε τον καιρό δίχως ενοχές,
δίπλα στο ποτάμι, χαζεύοντας την κοίτη,
φτύσε τη δουλειά και στ’ αφεντικά
πες πως είσαι τραίνο και φεύγεις για την Κρήτη.

Δεν είν’ ο χρόνος μόνο χρήμα, όπως λεν,
ρώτα τα δέντρα αν δεν πιστεύεις,
θα `ρθουν τα κρύα του χειμώνα, έτσι κι αλλιώς
και τ’ άλογό μου θ’ αρρωσταίνει.

Χάσε τον καιρό όσο είναι καιρός,
κοιτώντας απ’ το τζάμι πώς φεύγει ο χειμώνας,
κι εκείνος θα σου πει κάποιο μυστικό
πώς να φτάσεις πρώτος στων αστεριών τη χώρα.

Δεν είν’ ο χρόνος μόνο χρήμα, όπως λεν,
ρώτα και τις τριανταφυλλιές μου,
όλες ανθίζουνε την άνοιξη, ασφαλώς,
κι ύστερα η θάλασσα ζεσταίνει.

Σκάψε τον καιρό, βρες το θησαυρό,
κι έλα στ’ όνειρό μου την πόρτα να χτυπήσεις,
κι αν δεν είμ’ εκεί, θα `βρεις το κλειδί
κάτω απ’ το τραγούδι, σ’ αυτούς εδώ τους στίχους.

Δεν είν’ ο χρόνος μόνο χρήμα, όπως λεν,
ρώτα και την αγάπη αν θέλεις,
χάνετ’ ο χρόνος σου, καράβι με φτερά,
στις ερημιές τ’ ονείρου πετά.