Νύχτα δεν ήτανε, δεν ήταν,
λίγος ύπνος, μια σταλιά,
λίγο αποκοιμήθηκα,
αχ, και τι ονειρεύτηκα,
λίγο αποκοιμήθηκα,
αχ, και τι ονειρεύτηκα.

Ωχ, τι όνειρο ήταν εκείνο
τ’ άτι μου, τ’ ολόμαυρο,
κάτωθέ μου χόρευε,
χόρευε τρελό χορό,
κάτωθέ μου χόρευε,
χόρευε τρελό χορό.

Ωχ, τι άνεμοι φυσήξαν,
άνεμοι ανατολικοί,
πάει το μαύρο μου σκουφί
απ’ την τρελλοκεφαλή.

Τ’ όνειρο εκείνο, τ’ όνειρό μου,
ο Κοζάκος το εξηγεί,
κατ’ ανέμου θα χαθεί
τέτοια τρελλοκεφαλή,
κατ’ ανέμου θα χαθεί
τέτοια τρελλοκεφαλή.