Άστρα κι ερημιά,
ξάρτια και πανιά χωρίς πυξίδα,
άστρα κι ερημιά,
θολά φανάρια στα νησιά.

Χτυπάν τα στράλια,
ψυχές σμπαράλια που φεύγουν βιαστικά,
χιλιάδες πάθη, μυριάδες λάθη
φανερά, στ’ αρμυρά νερά.

Άστρα κι ερημιά,
όλα μακρινά, στυφή σαγήνη,
κύματα βουνά,
ριγμένη η πλώρη στα τυφλά.

Βοριάς του Μάρτη,
ρότα γεμάτη και κάβοι πουθενά,
λοξό κατάρτι στο μαύρο χάρτη,
να ζητά λυτρωμού στεριά.