Θα σου χρωστώ ό,τι κι αν έχω ιερό σ’ αυτή τη ζήση,
θα σ’ το χρωστώ γιατί ήμουν σπίτι σφαλιστό,
μια εκκλησιά χωρίς Χριστό, κλειστό λουλούδι πριν ανθίσει.

Ό,τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ για την αγάπη που `χεις φέρει,
γιατί ήμουν πάνω σε γκρεμό κι εσύ μου κράτησες το χέρι,
ό, τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ, ό,τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ.

Θα σου χρωστώ ό,τι κι αν έχω ιερό σ’ αυτή τη ζήση,
θα σ’ το χρωστώ γιατί ήμουν δίχως φως βραδιά,
ένα κορμί χωρίς καρδιά, σαν ήλιος που `γερνε στη δύση.

Ό,τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ για την αγάπη που `χεις φέρει,
γιατί ήμουν πάνω σε γκρεμό κι εσύ μου κράτησες το χέρι,
ό, τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ, ό,τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ.

Ό,τι κι αν έχω σ’ το χρωστώ.