Μαυροκόρακα, για πες μου
τί γυρεύεις από `δώ;
δε θα γίνω εγώ δικός σου,
σε κοιτώ και σε αψηφώ.

Τι κρεμάς στην κεφαλή μου
τ’ άγρια νύχια σου, σκληρά;
δε θα γίνω εγώ δικός σου,
τράβα πίσω στα γκρεμνά.

Πέτα εκεί, στο πατρικό μου,
στη μανούλα μου να πεις
που `πεσα για την πατρίδα
άιντε, πέτα, μην αργείς,
που `πεσα για την πατρίδα
άιντε, πέτα, μην αργείς.

Το ματόβρεχτο μαντήλι
να το δώσεις στην καλή,
πες της, λεύτερη είναι τώρα,
μ’ άλλην έχω παντρευτεί.

Στην καταραμένη μάχη
μαύρο βόλι μ’ έχει βρει,
άι, κοράκι, άι, κοράκι,
άι, δικός σου έχω γενεί,
άι, κοράκι, άι, κοράκι,
άι, δικός σου έχω γενεί.