Σκοτεινή, ατέλειωτη πορεία.
Απρόβλεπτη η επόμενη στιγμή.
Τα υπάρχοντά μου αβαρία,
τα ξεπούλησα μισοτιμή.
Κι είμαι πάλι στην αφετηρία,
κλείνοντας μιας ήττας τη ρωγμή.

Τη ζωή σου σκόρπιες μαρτυρίες
την καλούν, χαμόγελο χλωμό.
Μακρινές, μοναχικές πορείες,
που έχουνε κοινό προορισμό.
Κι όλα τ’ άλλα δήθεν ευκαιρίες,
για να σε κρατήσουν στο συρμό.

Ανοργασμική φιληδονία,
εντυπωσιασμός και προβολή
και των κοριτσιών η αλλαζονεία,
που "την είδαν” όμορφες πολύ.
Όλα γύρω υπάρχουν σε αφθονία,
μα σα να `ναι μέσα σε γυαλί.

"Πάνω από μια Άδεια Πολιτεία",
που ασθμαίνει από συνωστισμό,
μ’ οδηγάει μια μαγική αλητεία,
μέσ’ απ’ τον κρυφό σου μαρασμό.
Καθώς σαπισμένα ιερατεία
γνέθουνε της τρέλλας τον ειρμό.

Κάνε πειρατεία!