Τι πραμάτειες στο καλάθι μου,
κοίτα, τσίτια, να, χασές,
άι, αγάπη μου, της ράχης μου
δε λυπάσαι, τις πληγές;,
άι, αγάπη μου, της ράχης μου
δε λυπάσαι, τις πληγές;

Έβγα απ’ την ψιλή τη σίκαλη
νύχτα - νύχτα κι ό,τι πεις,
μαύρο - μαυρομάτα μου, εσύ καλή,
να η πραμάτεια μου στη γη,
μαύρο - μαυρομάτα μου, εσύ καλή,
να η πραμάτεια μου στη γης.

Έπεσε θολό το σούρουπο
κι ο λεβέντης καρτερά,
φτάνει κι η καλή μου, να, κι αυτός
τα παζάρια του αρχινά,
φτάνει κι η καλή μου, να, κι αυτός
τα παζάρια του αρχινά.

Παζαρεύει η Κάτια φρόνιμα,
ένα "ναι" και δύο "μη"
τη φιλεί παρακαλώντας τη
ν’ ανεβάσει την τιμή,
τη φιλεί παρακαλώντας τη
ν’ ανεβάσει την τιμή.

Μόνο η νύχτα ξέρει, η μάγισσα,
πώς τα ταίριαξαν οι δυο
σήκω, σίκαλη, σα θάλασσα
κρύψε τους το μυστικό,
σήκω, σίκαλη, σα θάλασσα
κρύψε τους το μυστικό.