Βγαίνω τη βόλτα μου ντυμένος το παλτό μου,
δεν είμαι και βέβαιος ότι είναι το δικό μου,
η βόλτα μου, φαίνεται, πως κοντά σου θα με βγάλει,
μα ακόμα δεν έφυγα, στο σπίτι είμαι πάλι.

Δεν είν’ απλά, μωρό μου, δεν είν’ όλα απλά.

Μπροστά απ’ την πόρτα μου βγάζω τα κλειδιά μου,
δεν είμαι και βέβαιος ότι είναι τα δικά μου,
κοιτάζω την είσοδο, το τσιγάρο μου ανάβω,
γιατί είμαι στο σπίτι μου, προσπαθώ να καταλάβω.

Δεν είν’ απλά, μωρό μου, δεν είν’ όλα απλά. ( χ8 )