Έμοιαζες να `σαι σαν κι αυτούς που με πληγώσανε,
τόσους, και τόσους άλλους που με τριγυρίζουν,
μα τη στιγμή που οι ματιές μας ανταμώσανε
είδα τους ίδιους φόβους να σε βασανίζουν.

Και ξαφνικά, χωρίς να πει κανείς, γιατί,
φεύγαν οι φόβοι σα θεριά κυνηγημένα,
κι ήμουν ξανά, μικρό παιδί σε μια γιορτή,
κι ήσουν το δώρο που το φέρανε για μένα.

Έλεγες λόγια, σαν κι αυτά που λεν τα στόματα,
όταν η πίκρα στην καρδιά έχει σταλλάξει,
όμως, στα μάτια σου, εγώ, είδα τα χρώματα
κάποιας καινούργιας μέρας που όλα, όλα θα τ’ αλλάξει.

Και ξαφνικά, χωρίς να πει κανείς, γιατί,
φεύγαν οι φόβοι σα θεριά κυνηγημένα,
κι ήμουν ξανά, μικρό παιδί σε μια γιορτή,
κι ήσουν το δώρο που το φέρανε για μένα.