Τρέχανε στην τρόικα με τα ντέφια,
φώτα τρεμοσβήνανε μακριά,
να `τανε να σας ακολουθούσα,
ν’ αλαφρώσει μου η καρδιά η βαρειά.

Αχ, δρόμος μακρινός, φεγγάρι κίτρινο,
άι, το τραγούδι πετά κουδουνιστά,
κι εγώ μονάχη μου, με την κιθάρα μου,
τα βάσανά μου, λέω, τα πικρά.

Μισεμούς κι αντάμωσες θυμάμαι,
πέρασαν τα χρόνια, πάει η χαρά,
παν και τ’ αργυρά δικά σου χέρια
με την τρόικα που `φυγε μακριά.

Αχ, δρόμος μακρινός, φεγγάρι κίτρινο,
άι, το τραγούδι πετά κουδουνιστά,
κι εγώ μονάχη μου, με την κιθάρα μου,
τα βάσανά μου, λέω, τα πικρά.

Άτρομη, ας διαβαίνει πάντα, η νιότη,
σαν απ’ τα δαχτύλια το νερό,
μόνο η τρόικά μας, η λεβέντρα
θα κυλάει μ’ εμάς μέσ’ στον καιρό.

Αχ, δρόμος μακρινός, φεγγάρι κίτρινο,
άι, το τραγούδι πετά κουδουνιστά,
κι εγώ μονάχη μου, με την κιθάρα μου,
τα βάσανά μου, λέω, τα πικρά.