Πες μου, πού θα πας,
τί ζήτησες και σ’ το `κρυψε η καρδούλα μου,
πες μου, πού θα πας
και πώς θα μάθεις άλλον ν’ αγαπάς,
πες μου, πού θα πας,
δεν έμαθες εσύ να ζεις εφήμερα,
πες μου, πού θα πας,
εσύ είσαι γεννημένη ν’ αγαπάς.

Όπου να πας, σ’ τ’ ορκίζομαι, θα φύγεις πικραμένη,
θα ψάχνεις για τον έρωτα και θα ζητάς φιλιά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά.

Πες μου, πού θα πας,
που σ’ έχω συνηθίσει με τα χάδια μου,
πες μου, πού θα πας,
σε ρώτησε αυτός που αγαπάς,
πες μου, πού θα πας,
ποιόν άλλον θ’ αντικρίσουνε τα μάτια σου,
πες μου, πού θα πας,
συνήθισες εμένα ν’ αγαπάς.

Όπου να πας, σ’ τ’ ορκίζομαι, θα φύγεις πικραμένη,
θα ψάχνεις για τον έρωτα και θα ζητάς φιλιά,
στη σκοτεινιά, χωρίς μιλιά και με παράπονο,
χωρίς ψυχή θα ψάχνεις για παρηγοριά.