Ένα γράμμα ξεχασμένο
που το είχες φυλαγμένο,
μαχαιριά από χέρι ξένο
στο δικό μας πεπρωμένο.

Δε μένω εδώ να συντηρώ τη σιγουριά σου,
σκιές παλιές γυρνούν συνέχεια κοντά σου,
δεν είμαι εγώ, δεν ζω εδώ.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
και την πόρτα αυτή την κλείνω,
τα κελιδιά μου πάνω αφήνω
και για σένα δε θα πίνω.

Δε μένω εδώ να συντηρώ υποκρισία,
δεν ζω εδώ, μέσ’ στη χαμένη μου ευτυχία,
δεν είμαι εγώ, δεν ζω εδώ.

Δε μένω εδώ να συντηρώ τη σιγουριά σου,
σκιές παλιές γυρνούν συνέχεια κοντά σου,
δεν είμαι εγώ, δεν ζω εδώ.