Πέρασαν τόσα καλοκαίρια
και δεν ήρθ’ ακόμα η χαρά,
πέρασαν τόσα καλοκαίρια
και δεν ήρθε ξαστεριά
στη συννεφιασμένη μου ματιά.

Κάνω υπομονή, κάνω υπομονή,
μήπως και φανεί, μήπως και φανεί.

Πέρασαν τόσα καλοκαίρια
κι έχει ακόμα αγκαλιά
την αγάπη μου η ξενητειά,
κι είχες πει θα `ρθεις σαν αστέρι
μέσ’ στο καλοκαίρι αυτό, το πικρό.

Ένα αγέρι σκοτεινό σκέπασε τον ουρανό,
και δε βλέπω να σε δω.

Κάνω υπομονή, κάνω υπομονή,
μήπως και φανεί, μήπως και φανεί.