Όπως χάνετ’ ο ήλιος, εντελώς ξαφνικά,
κι όπως έρχεται η νύχτα, σιγανά, σιωπηλά,
έτσι, απόψε θα φύγω, δίχως τα τυπικά,
δίχως άκρη στα λόγια, εντελώς σιωπηλά.

Δε ζητάω συγγνώμη, δε θ’ απολογηθώ,
δε θα γίνω ναυάγιο στο δικό σου βυθό,
δε θα πω ότι φταίω, δεν υπάρχει "γιατί",
δε θα γίνω κουρέλι επειδή θες εσύ,
δε ζητάω συγγνώμη, δε ζητάω συγγνώμη.

Όπως κλείνει μια πόρτα, όπως σβήνει ένα φως,
φεύγω, δίχως κουβέντα, δίχως "γιατί" και "πως",
έχουν όλα ένα τέλος κι όχι πάντα καλό,
εξηγήσεις δε δίνω ούτε παρακαλώ.

Δε ζητάω συγγνώμη, δε θ’ απολογηθώ,
δε θα γίνω ναυάγιο στο δικό σου βυθό,
δε θα πω ότι φταίω, δεν υπάρχει "γιατί",
δε θα γίνω κουρέλι επειδή θες εσύ.

Δε ζητάω συγγνώμη, δε ζητάω συγγνώμη.