Είναι τα χρόνια μου καράβια π’ αρμενίζουν
και οι σειρήνες τους το Χάρο φοβερίζουν,
κύμα το κύμα, στο πανί και στο τιμόνι
και η αγάπη μου τον άνεμο μαλώνει.

Η ψυχή μου στο κατάρτι
ταξιδεύει δίχως χάρτη,
τα μηνύματά σου πιάνει
μα δε βγαίνει σε λιμάνι.

Θαλασσινά πουλιά και σύννεφα στην πλώρη
της μοναξιάς μου είναι αγγελιοφόροι,
αχ, να γλύτωνα απ’ το φόβο και το κύμα,
να `βρισκα λόγια να σου στείλω ένα σήμα.

Η ψυχή μου στο κατάρτι
ταξιδεύει δίχως χάρτη,
τα μηνύματά σου πιάνει
μα δε βγαίνει σε λιμάνι.