Πόλη γκρίζα, πόλη φορτωμένη
στ’ άδεια σου υπόγεια κρυμμένη
νύχτα ξεφαντώνει η καρδιά σου
νύχτα και ανοίγεις τα φτερά σου
πού πας, πού πετάς, πού θα `σαι
να `ρθω να σε πιάσω όταν κοιμάσαι.

Άρωμα γιορτής μες στα στενά σου
και οι δρόμοι γράφουν τ’ όνομά σου
λίγες οι αυλές που σου ’ χουν μείνει
πόρτα που ξεκλείδωτη θα μείνει
κι εσύ θα μπεις και θα ληστέψεις
λάφυρα στο σπίτι να επιστρέψεις.

Αθήνα γυναίκα λάγνα, Αθήνα
χόρεψέ μου όπως τα χρόνια εκείνα.
Αθήνα, τα χέρια σου έχεις δέσει και δείχνεις να σ’ αρέσει
που τ’ όνειρο έχει πέσει στην άκρη της καρδιάς.

Αθήνα μέσα στη συννεφιά σου ανθίζει η ομορφιά σου
από παλιά ταινία το ρόλο σου ζητάς.

Πόλη σμαραγδένια, πόλη αλήθειας
που ένας τρόπος έγινες συνήθειας
τα παιδιά σου παίζουν, τζάμια σπάνε
ασφαλτοστρωμένη σε πατάνε
τα δέντρα σου λεν αντίο
καλως ήρθες μόνη μες το κρύο.

Αθήνα γυνάικα λάγνα, Αθήνα
χόρεψέ μου όπως τα χρόνια εκείνα.
Αθήνα, τα χέρια σου έχεις δέσει και δείχνεις να σ’ αρέσει
που τ’ όνειρο έχει πέσει στην άκρη της καρδιάς.
Αθήνα, μονάχα μην ξεχάσεις
πως θα `σαι στην καρδιά μου ακόμα και αν χάσεις
όσο και να γερνάς.