Την ώρα που ο έρωτας τα στήθια μας πληγώνει,
άνυδρες ώρες ψάχνουν τη δροσιά τους,
τις νύχτες που κυνηγημένοι,
κρυβόμαστε από την θέα της ομορφιάς μας

Έτσι μονάχος περπατώ
ψάχνοντας να βρω δύναμη
το ψέμα μου να αντέξω...
Μοιάζω με δέντρο που δεν έχει ρίζα...
κάνω τον πόνο φίλο για να ορίσω την ζωή μου...

Φουντώνει η φωτιά την δίψα,
η δίψα θρέφει τη φωτιά,
λύπη είναι αυτό που νιώθω ή χαρά...
στη χαραμάδα του όνειρου
ψάχνω για την ελπίδα
και ναυαγώ, κοντά σου ναυαγώ,
προδίδοντας
όλο μου το είναι