Δειλός και άοπλος στις γέφυρες των τρένων
στου φθινοπώρου την ομίχλη ναυαγός σε ψάχνω.
Σε ψάχνω στ’ αδιέξοδα και τις διαδηλώσεις
εκεί που εσύ δε βρέθηκες ποτέ.
Νομίζω πως σε ξέρω, σου γράφω, σου μιλάω
δεν βγαίνεις από μέσα μου καημέ.

Δειλός και άοπλος τις νύχτες με φεγγάρι
σαν σαπιοκάραβο με κόντρα τον καιρό σε ψάχνω.
Σε ψάχνω μεσ’ στις θύελλες, ρωτάω τους ανέμους
φοβάμαι έχεις γίνει ξωτικό.
Τις νύχτες στα παράθυρα αφήνω χαραμάδες
τον ίσκιο σου, αν περάσει, για να δω.

Δειλός και άοπλος στης νύχτας την κραιπάλη
μ’ ένα ποτήρι να ξορκίζει το κακό σε ψάχνω.
Σε ψάχνω στο τραγούδισμα, σε ψάχνω στα στιχάκια
πουλάκι έχεις γίνει και πετάς.
Σε κλείνω στο ποτήρι μου, σου κάνω χίλια μάγια.
Αχ ! να `ξερα, αλήθεια, τι ζητάς.