Αρχίζει η νύχτα, ξετυλίγεται μπροστά σου
κι ακολουθείς με βήμα σταθερό
μα μες στην άσπιλη και ήρεμη ματιά σου
κάτι σου φέρνει πυρετό.

Καίγεσαι μέσα στην δική σου φλόγα
μες στις στροφές του νου σου τριγυρνάς.

Κι όταν σε παίρνει από κάτω αυτή η ρόδα
ανοίγεις τα φτερά σου και πετάς.

Μια νύχτα τόλμησες να μείνεις μόνος
μια νύχτα τόλμησες, σε πλάκωσε ο ζυγός
μια νύχτα τόλμησες, δε σου `φτανε ο πόνος
μια νύχτα τόλμησες κι έμεινες μοναχός.

Στο δρόμο φέγγει η πολύχρονη προσπάθεια
κάτι δεν πάει καλά, το ξέρεις από καιρό
στη δίκη που `στησες δικάζεσαι, δικάζεις,
αιρετικός στον ίδιο σου εαυτό.

Καίγεσαι μέσα στη δική σου φλόγα
μες στις στροφές του νου σου τριγυρνάς.

Κι όταν σε παίρνει από κάτω αυτή η ρόδα
ανοίγεις τα φτερά σου και πετάς.

Μια νύχτα τόλμησες να μείνεις μόνος
μια νύχτα τόλμησες, σε πλάκωσε ο ζυγός
μια νύχτα τόλμησες, δε σου `φτανε ο πόνος
μια νύχτα τόλμησες κι έμεινες μοναχός.

Τώρα μικρό μου, πάψε και μην κλαις, θυμήσου
είναι η ζωή μας όπως τη φτιάξαμε εμείς
τώρα μικρό μου πάψε και ήσυχα κοιμήσου
το μυστικό μας δεν το σκότωσε κανείς.