Το είχα βάρος και μυστικό
πως τα κακά του κόσμου
όλα είμαι εγώ,
μόνο εγώ.
Το είχα βάρος, το `χα καημό
απ’ τα κακά μου όλα πώς να σωθώ,
θα σας το πω.

Του ήλιου εκεί ψηλά,
του το `πα μα δεν απαντά,
δεν προλαβαίνει ο έρμος,
μέσα στα σκοτεινά,
η νύχτα τονε ξοδεύει
και πρέπει να φεγγοβολά.

Γύρισα, τριγύρισα
και από μια γύφτισσα,
βρήκα βότανα και χαϊμαλιά
και σκέφτηκα μια πονηριά.

Όταν κάτι ποθώ,
αυτός να μην είμαι εγώ,
μα κάποιος στην πλατεία, ένας θεατής
κι εγώ να το διασκεδάζω
αφού θα είμαι πια ο κανείς.

Και το κακό θα `ναι καλό,
μόνο μην κάνω κόλπα και του κρυφτώ
και το κακό θα `ναι καλό
αν στο καλό του μέσα
δε βολευτώ,
μην ξεχαστώ.