Τ’ ονείρου ακροβάτης περπάτησα γυμνός
στου κύματος την άκρη που σκάει ο χρησμός
και ρώτησα το κύμα που άκουσε πολλά
μα μου `πε μασημένα ρητά και γνωμικά:

Βαριά σαν χιόνια πέφτουν τα χρόνια στην καρδιά
τα χελιδόνια φεύγουν σαν πιάνει παγωνιά

Της ζήσης ακροβάτης, του χρόνου ουραγός
στην κόψη της αγάπης περπάτησα γυμνός
και μ’ άγγιξε το κύμα στου νου την κουπαστή
μπαταρισμένη βάρκα μακριά από την ακτή:

Βαριά σαν χιόνια πέφτουν τα χρόνια στην καρδιά
τα χελιδόνια φεύγουν σαν πιάνει παγωνιά