Ήρθες κι ήρθε η άνοιξη
και λιώσανε τα χιόνια
κι έφυγε η βαρυχειμωνιά
που `χε η καρδιά μου χρόνια.

Πού `σουνα τοσοδα καιρό
σεβντά μου ταξαδάρη
και έβγαινε μελαγχολικό
δυο μήνες το φεγγάρι.

Δεν είσαι μηδε γιασεμί
ή ρόδο να μυρίζεις
εσύ είσαι η ίδια άνοιξη
κι αρώματα σκορπίζεις.

Δε θέλω άλλο τίποτα
η αγάπη σου με φτάνει
μόνο στο διάβα του καιρού
φοβούμαι μη ληγάνει.