Σα να `ναι Κυριακή πρωϊ
που ντύθηκες τον ήλιο
στην εκκλησιά τραβάς σιγά
κι από τα λόγια τα πολλά
κρατάς μονάχα εκείνο
που σου `πε η μάνα μια φορά
όλου του κόσμου τ’ ακριβά
μοιάζουν με δηλητήριο.

Τα βλέφαρά σου ορθάνοιχτα
παράθυρα που φέγγουν
εκεί στα Δωδεκάνησα
τότε που σε συνάντησα
τα λόγια μου σε φέρνουν
που σου `πε η μάνα μια φορά
όλα του κόσμου τ’ ακριβά
μοιάζουν με δηλητήριο.