Μ’ εμάς, ένας Θεός γελάει
κι ο ήλιος του όλο μας κοιτάει, κατάματα
μας ψάχνει απ΄τα χαράματα
κι εγώ θέλω να κρυφτώ.
Να’ ρχόσουν να με ξάφνιαζες
και φως για λίγο να΄βγαζες, στο βλέμμα σου.
Μια στάλα από το αίμα σου,
ζωντάνεψε το ψέμα σου.
Καρδιά μου, σε θέλω εδώ...

Να μη με προδώσεις.
Μοναχά εσένα έχω εγώ.
Κι αν φιλί μου δώσεις,
βιαστικά, ας μην είναι για κακό.
Καρδιά μου, σε θέλω εδώ...

Στο φως, φαίνεται κι ο λυγμός,
που δεν είχε χαθεί εντελώς, το σήμα του
απλώθηκε το βήμα του
κι εγώ θέλω να κρυφτώ.
Μα σ’ όποια πέτρα κι αν σταθώ,
λες κι είναι ποτισμένη εδώ, μ΄εσένανε
κι είν΄η δική σου μυρωδιά,
δική μου ανάσα τώρα πια.
Καρδιά μου, σε θέλω εδώ.