Σε άλλες, μισοσκότεινες,
σκοτώνω τα προσχήματα που κάλυψαν την τρέλα,
περιφέρω το κορμί μου σε διαδρόμους κρατικής υπηρεσίας
για τυφλούς, τα ψιλά απ’ το ταμείο ανεργίας,
τα τσιγάρα, το γυρτό λεωφορείο,
το δικό σου, αμετάκλητο, αντίο,
στις βιτρίνες της οδού Ιεριχούς.

Μέσ’ στα πάρκα, άγιος και μακελάρης,
τα συνθήματα, διαβάζω, των εφήβων,
παραδίδω το κορμί μου σ’ αστυνόμους,
στρατιώτες, μισθοφόρους και γιατρούς,
στις πλατείες ξεχυθήκαν και πουλάνε συνταγές
οι μεταπράτες συνειδήσεων,
στα κανάλια, τα δελτία των ειδήσεων,
αδιάφορα χαϊδεύουν τους πολλούς.

Τα ψιλά απ’ το ταμείο ανεργίας,
τα τσιγάρα, το γυρτό λεωφορείο,
το δικό σου, αμετάκλητο, αντίο,
στις βιτρίνες της οδού Ιεριχούς.