Άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια,
μια κατσίκα, δυο κοκόρια,
θα την κάνω, βουρ για το νησί,
σ’ ένα χείμαρο από φόρους
με περικοπές στους πόρους,
στην Αθήνα πια κανείς δε ζει.

Θα φυτεύω και θα σκάβω
δίχως να `χω εργολάβο,
με το γυναικάκι μου μαζί,
θα της κάνω αχυρώνα,
σταύλο και περιστερώνα,
για να μη νομίζουνε πως είμαστε χαζοί.

Θα την περνάμε ζωή και κότα,
ας τρώμε ρίζες, καρπούς και χόρτα,
να πάει στο διάολο η στεναχώρια,
άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια.

Άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια,
τώρα που `ρθανε τα ζόρια,
θα την κάνω, βουρ για το νησί,
με τον έφορα ξοπίσω
πάμε, πριν χειροδικήσω,
μάνι - μάνι, αγάπη μου χρυσή.

Θα σου βάλω ραπανάκια,
κολοκύθια, φασολάκια
κι ας μας κλείσαν και το μαγαζί,
θα σου φτιάξω κήπους μούρλια,
λαχανίδες και μαρούλια,
και θα τους δουλεύουμε κι οι δυο, ψιλό γαζί.

Θα την περνάμε ζωή και κότα,
ας τρώμε ρίζες, καρπούς και χόρτα,
να πάει στο διάολο η στεναχώρια,
άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια.

Άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια,
άμα βρω πέντ’ έξι σπόρια.