Τρεις η ώρα ξημερώματα
της αγάπης τα αρώματα
βγαίνουν πάλι μεθυσμένα
σκόρπια και λαχανιασμένα.
Τρεις η ώρα, μεσονύχτι μου
λιώνεις πάλι μες στο δίχτυ μου,
τέρμα του θεού τα μάτια
χάδια και κορμιά κομμάτια.

Τρεις η ώρα κι η απόλαυση
παίρνει χρώμα κι απ’ την κόλαση,
τρεις η ώρα κι ανατρέπονται
όσα δε μας επιτρέπονται.

Τρεις η ώρα ξημερώματα
της καρδιάς τα μαχαιρώματα
μες στον πιο γλυκό τους πόνο
κόβουν σε φιλιά τον χρόνο.
Τρεις η ώρα, μεσονύχτι μου
ψάχνεις όαση στο δίχτυ μου,
σ’ έναν κόσμο που πεθαίνει
η αγάπη ανασταίνει.