Μια δουλίτσα ένα βράδυ
Μου λέει μέσα στο σκοτάδι
Αχ τους σεισμούς πώς τους φοβάμαι
Και προπαντός όταν κοιμάμαι

Δεν έχεις φόβο ρε της λέω
Κι ενώ από μεράκι καίω
Σου την αρπάζω την σκορδόπιστη
Και στη σκαρώνω "ετερόσθιη"

Ε ρε αν είχα έναν σεισμογράφο
Την κάθε δόνηση να περιγράφω
Θα `βλεπες θαύματα μα και πειράγματα κι επίσημο δελτίο
Που θα το διάβαζες ε ρε θα θαύμαζες το γαστεροσκοπείο

Μου ΄ρθε και μια γεροντοκόρη
Κι ενώ μ’ αρπάζει με το ζόρι
Πότε μου λέει κι εγώ με φρόνηση
Θα αισθανθώ καμία δόνηση

Άκου της λέω μην το προσμένεις
Κι ούτε και να το επιμένεις
Γιατί αν δεν είσαι ανισόρροπη
Είσαι όμως σφόδρα ετοιμόρροπη

Εις του Ζαππείου το παγκάκι
Χθες πάλι ένα ζευγαράκι
Εξερευνούσε τα συμπτώματα
Που έχουν τα σεισμοδηστρόματα

Μίλαγαν μέρα μεσημέρι
Για τα ηφαιστειώδη μέρη
Ώσπου εκεί κατά τη μία
εφτάσανε και στην Ισθμία