Νύχτα ο χρόνος παραμονεύει
λίγη αγάπη μόνο γυρεύει
κι ένα του θύμα
σε κάθε βήμα
Με μια κλεψύδρα στήνει καρτέρι
κάπου τον είδα το καλοκαίρι
χάδια να παίρνει
στάχτες να φέρνει

Στων ονείρων σου τις δίνες
χίλια χρόνια θα κρυφτώ
σε γοργόνες και Σειρήνες
δε θ’ ανοίξω αν περάσουν από δω

Χρόνια και χρόνια κλαίει ο χρόνος
ψέματα λέει πως είναι μόνος
στις Συμπληγάδες
κρύβει χιλιάδες
Μα εγώ έχω εσένα και δε φοβάμαι
σ’ ό,τι ορίζει μαζί να πάμε
κι ας φοβερίζει
δε μας χωρίζει