Του Προμηθέα η φωτιά βάζει τη σπίθα στην καρδιά
και θα γεμίσει απ’ αυτή λάμψη ολόκληρη η γη
φιλόξενα την πόρτ’ ανοίγεις
κι απλόχερα το φως σου δίνεις
αθάνατη εσύ θα μείνεις
κρατάς ψηλά τη φλόγα της ειρήνης

Είσ’ ένας φάρος φωτεινός κι ολόγυρά σου θάλασσα
ονειρικές ακρογιαλιές πανύψηλες βουνοκορφές
κι ένας απέραντος γαλάζιος ουρανός
λευκοντυμένη προχωράς περήφανα πάντα κοιτάς
αγέρωχη ηρωική κρατάς σημαία και σπαθί
ανάμεσ’ από Συμπληγάδες πέρασες άθικτη
φορές χιλιάδες


Θάρρος φιλία κι αρετή είναι το χρίσμα στην καρδιά
κι όλοι έχουν μυηθεί μ’ ένα στεφάνι από ελιά
πνεύμα αθάνατο πηγάζεις
και σ’ όλες τις ψυχές φωλιάζεις
σαν μάνα εσύ μας αγκαλιάζεις
και σαν αδέλφια όλους τους κοιτάζεις

Είσ’ ένας φάρος φωτεινός κι ολόγυρά σου θάλασσα
ονειρικές ακρογιαλιές πανύψηλες βουνοκορφές
κι ένας απέραντος γαλάζιος ουρανός
λευκοντυμένη προχωράς περήφανα πάντα κοιτάς
αγέρωχη ηρωική κρατάς σημαία και σπαθί
δόξα γεννάς φιλότιμο ανδρεία
από το αίμα σου που στάζει ελευθερία
και γράφεις ιστορία