Έρωτας, ακάλεστος σ΄αυτό το σπίτι
έρχεται και φέρνει πάντα τόση λύπη.
Τι χτυπάει, για να ανοίξω σαν πληγή;

Κλείνω πόρτες κι ασφαλίζω,
μέσα μου όμως σ΄αντικρίζω
πώς να μη νιώθω φόβο;
Όσες άμυνες κι αν έχω,
όσο μακριά κι αν φεύγω,
πώς βρίσκεις πάλι στόχο;
Βρίσκεις πάλι στόχο.
Κατευθείαν καρδιά.

Έρωτας, ο τελευταίος επισκέπτης
λήστεψε και φεύγει, άξιος δραπέτης.
Μια τη γη τη σταματά, μια την κινεί.