Το ίδιο έργο σε επανάληψη, ώρα για δράμα μα προχώρα
Με έχει τάμα η εγκατάλειψη
Κι αυτή η κατηφόρα στης μοναξιάς τη χώρα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία μας εγκαταλείπεις...

Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...

Το ίδιο έργο ίδιοι διάλογοι, τέρμα δε θέλω άλλο ψέμα
Του κόσμου οι μόνοι και οι παράλογοι
Με αισθήματα καμμένα, ταιριάζουν πια σε εμένα
Άδικο ο έρωτας να καίγεται, τι νιώθω να μη λέγεται
Κι η άνοιξη να έρχεται, κι εσύ να λείπεις
Άδικο να ζω την ευτυχία μας, σε μια φωτογραφία μας
Σε κούρασε η πορεία, μας εγκαταλείπεις...

Ο, τι αγαπάω μ΄αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ’ αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Όταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...