Ψάχνω τ’ άσπρο σου πουκάμισο
στην άκρη του κενού
Τη δική μου απελπισία
σ’ άδεια σώματα μετρώ

Στο λερωμένο σου ποτήρι
τα χείλια σου ξαναδαγκώνω
Στα ιδρωμένα μου σεντόνια
μένω, περιμένω

(Δεν ξέρω αλήθεια, αν υπάρχεις
Δε θυμάμαι πια ούτε τ’ όνομά σου
Δε θυμάμαι πια ούτε τη μορφή σου
Δεν ψάχνω πια το κορμί σου)

Πού να τρέξω να σε βρω
Πού να τρέξω να κρυφτώ
Χάνομαι μες στη φωνή σου
Περιμένω τη ζωή σου

Μέσα μου ψάχνω τη σκοτεινή πλευρά
του φεγγαριού
Τα ξεχασμένα σου τσιγάρα, την ελπίδα μου
Την ελπίδα ;

Τη δική σου προδοσία
στις άσπρες νύχτες μου μετράω
Μα στη σκοτεινή ερημιά μου
μένω, περιμένω

(Δεν ξέρω αλήθεια, αν υπάρχεις
.........................
..........................
Δεν ψάχνω πια το κορμί σου

Πού να τρέξω να σε βρω
......................
......................
Περιμένω τη ζωή σου)

Ψάχνω τ’ άσπρο σου πουκάμισο
στην άκρη του κενού.