Τι είν’ η ζωή, ρε Χρήστο μου, ένα τηλεπαιχνίδι,
τρελός παπάς τη βάφτισε, την είπε μουσική,
μα εδώ είναι, βλέπεις, γειτονιά του Μίκη, του Διονύση,
οι ευτραφείς, τι ξέρουμε από ασκητική.

Βάλε μουσική να παίζει, βάλε ένα παλιό,
οι πρώτοι χορτασμένοι Έλληνες είναι εδώ.

Όλη η εφηβεία μας, μία σειρά από πτώσεις,
φτυαριά του τέλους εποχής μέσ’ στο δόξα πατρί,
με γνήσια αισθήματα και κόλλημα κανένα,
ας έρθουν ολισθήματα, φωτίζει το πανί.

Βάλε μουσική να παίζει, βάλε ένα παλιό,
οι πρώτοι χορτασμένοι Έλληνες είναι εδώ.

Απ’ την Ελλάδα πρόσφυγες, βγάζουμε καροτσάκι
στη λαϊκή τα κιάλια μας, όλα μισή τιμή,
η πίστη είναι μοναχά μια τόση απελπισία
που ξέρει να εκρήγνυται σε γέλιο, σε γιορτή.

Βάλε μουσική να παίζει, βάλε ένα παλιό,
οι πρώτοι χορτασμένοι Έλληνες είναι εδώ.