Για να μπορώ να σ’ αγαπάω παραιτούμαι
κι ό,τι χρειάζομαι και θέλω προσπερνάω.
Δε σε ξεχνώ, δε σε ζητώ, δε σε πονάω
από την τύχη και τη μοίρα εξαιρούμαι.
Έτσι θα μάθω να περνάω και τους τοίχους
να περιμένω από αγνώστους επισκέψεις.
Σαν το ραντάρ να εντοπίζω ξένους ήχους
όταν θα χάνομαι μες στις κρυφές σου σκέψεις

Χωρίς τη γνώμη μου για πάρτη σου θα ζω
σαν μια αφίσα κολλημένη πάνω σ’ άλλη.
Χωρίς δεκάρα θα γνωρίζω τη σπατάλη
χωρίς ελπίδα θα νικήσω τον καημό.
Για να μπορώ να σ’ αγαπάω παραιτούμαι
για να μπορώ να σε θυμάμαι με ξεχνώ.
Σε μια ζωή χωρίς συμπέρασμα αρκούμαι
κι αφού ο κόσμος δεν αλλάζει αλλάζω εγώ.

Για να μπορώ να ζήσω μόνος μου τα βράδια
εσένα θα’ χω μακρινό παράδεισο μου.
Κι ό,τι στερήθηκε το σώμα μου από χάδια
σα σπάνιο είδος θα σωθεί στην κιβωτό μου.
Έτσι η ψυχή μου θα διαγράψει όλους τους κύκλους
με ότι δεν έγινε κρατώ την επαφή μου.
Στα συναισθήματα δεν βάζω υποτίτλους
με τον ωκεανό ενώνω τη φωνή μου.

Χωρίς τη γνώμη μου για πάρτη σου θα ζω
σαν μια αφίσα κολλημένη πάνω σ’ άλλη.
Χωρίς δεκάρα θα γνωρίζω τη σπατάλη
χωρίς ελπίδα θα νικήσω τον καημό.
Για να μπορώ να σ’ αγαπάω παραιτούμαι
για να μπορώ να σε θυμάμαι με ξεχνώ.
Σε μια ζωή χωρίς συμπέρασμα αρκούμαι
κι αφού ο κόσμος δεν αλλάζει αλλάζω εγώ.