Φώτα σε βρεγμένους δρόμους,
νύχτες δίχως σιγουριά.
Βήμα βήμα μες στους φόβους
Ψάχνει συντροφιά,
μου ζητάει μια φωτιά.

Σε φτηνά ξενοδοχεία,
σε πλατείες αδειανές
έχει δει την αγωνία
σ’ όλες τις ματιές
και δε σκέφτεται το χτες
και δε σκέφτεται το χτες.

Μάτια κλειστά,
χέρια σφιχτά,
βλέφαρα σκοτεινά.
Πώς να σκεφτώ,
που ήσουν παιδί
δώδεκα χρονών
μες στο φως των ουρανών
μες στο φως των ουρανών.

Στην απόλυτη ησυχία
και στου τρένου την ηχώ
βρίσκει αυτό που `ναι μαγεία,
βρίσκει ό,τι κι εγώ
κι ίσως να την αγαπώ
κι ίσως να την αγαπώ.

Μάτια κλειστά,
χέρια σφιχτά,
βλέφαρα σκοτεινά.
Πώς να σκεφτώ,
που ήσουν παιδί
δώδεκα χρονών
μες στο φως των ουρανών
μες στο φως των ουρανών.
μες στο φως των ουρανών.