Το παλιό τρανζιστοράκι
παίζει Μάνο Χατζιδάκι
στης καρδιάς την παραλία
δεν τελειώνει η συναυλία
κάθε νότα προσευχή
σαν πουλάκι στη βροχή.

Απ’ το Σείριο γυρνάμε
και στους δρόμους τραγουδάμε
τις αγάπες, τους θανάτους
Σόλωνος και Ιπποκράτους
και Αιόλου κι Αθηνάς
όλα είναι εδώ για μας.

Κι αν ακούς από κει πάνω
να μας συγχωρέσεις Μάνο
για το φάλτσο τ’ όνειρό μας
και το φλύαρο καιρό μας
το τραγούδι μού `χεις μάθει
θέλει της καρδιάς τ’ αγκάθι
το τραγούδι μού `χεις πει
θέλει ανάσα και σιωπή.

Άκουγα τον Χατζιδάκι
και γινόμουν αεράκι
στου Ελύτη το μπαλκόνι
και του Γκάτσου χελιδόνι
κι όλο μού `φτιαχνε φωλιά
του Τσαρούχη η πινελιά.

Κι έτρεχα κάτω στον κάμπο
στο τραγούδι σου για νa `μπω
κι ερωτεύτηκα τη Φλέρη
κι έλαμπε τρελό τ’ αστέρι
χιόνιζε η Πρωτομαγιά
και χορεύαν τα παιδιά.