Λέω να φύγω από καιρό
και με μισό, έστω, φτερό,
να πάρω τ’ όνειρο και να σ’ αφήσω,
ζωή που αγάπησα πριν τη μισήσω.

Όμως, εδώ μένω κι αντέχω,
δε σε προφταίνω μα δίπλα σου τρέχω,
με ίδια λόγια και λαχανιασμένα
ρωτώ πού ανήκεις, στον καθένα ή σ’ εμένα.

Πόνο η νύχτα στον ύπνο μου αφήνει,
μισή βροχή, μισή αγκαλιά,
διψώ πολύ μα η ψυχή μου δεν πίνει,
κάτι με δένει μα δε με λύνει.

Τι έχω σκέφτομαι, τι λαχταρώ,
πολλά ζητάω, λίγα δεν μπορώ,
κι όταν μετρώ και μου φτάνει το ένα,
μένω μ’ εσένα, μένα μ’ εσένα,
μένω μ’ εσένα, μένα μ’ εσένα.