Δυο μέτρα γης αγάπησα. Μια μέτρα ξερονήσι
Της `κάψαν την Ανατολή της κλέψανε τη Δύση

Αιώνες την περπάτησαν και φίλοι και οχτροί της
Λαμπάδιασαν το σώμα της. Άναψαν το κορμί της

Δυο μέτρα γης αγάπησα. Δυο μέτρα γης πατρίδα
Της άρπαξαν τα πιο πολλά, της άφησαν τα λίγα

Άλλοι τηνε ζηλέψανε. Άλλοι τη μαχαιρώσαν
Άλλοι το φως της κλέψανε. Άλλοι τηνε προδώσαν

Δυο μέτρα γης αγάπησα. Μα πιο πολύ τ’ αηδόνια
Που τη στολίζουν ουρανό χίλιους αιώνες χρόνια

Δυο μέτρα γη, κι η πέτρα εκεί
Βραδιάζει. Ξημερώνει

Δυο μέτρα γη. Βαθιά σιωπή
Σφυρί πληγή κι αμόνι

Πέφτει βροχή. Κι απ’ την αρχή
Ξυπνάει και δυναμώνει